Afgelopen weekend, thuis in de tuin genietend van een heerlijke pasta met verse mosselen, dacht ik terug aan de opening van het mosselseizoen, ruim een maand geleden.
Op een regenachtige woensdagochtend in juli vertrok ik al vroeg naar Yerseke voor de opening van het mosselseizoen. Het was mijn eerste evenement sinds de uitbraak van het coronavirus. Spannend om weer op pad te gaan, zeker met een partner die in twee risicogroepen zit.
Onderweg had ik een beetje een dubbel gevoel: het seizoen was immers al een week daarvoor voortijdig begonnen, op initiatief van één van de grote mosselbedrijven. De rest moest toen wel volgen, door de vraag vanuit de markt, wat tot een hoop stress en overuren leidde bij alle mosselbedrijven.
Coronaproof
Maar na al die maanden quarantaine had ik ook wel weer erg veel zin in een uitje, dus maar gewoon de knop omgezet naar een leuk mosselfeestje. Dat feestje begon in de haven van Yerseke. De partyboot YE 100 lag klaar naast de mosselveiling, we werden hartelijk en zeer coronaproof ontvangen met desinfecterende handspray, mondkapjes, koffie en bolussen. Iedereen stond wat onhandig met die mondkapjes te hannesen, maar dat wendde snel. Zeker voor de aanwezige Belgen, die op dat moment al een tijdje ervaring hadden met de mondkapjesplicht.
Het was een mooie dag. Speciaal voor de pers werd een maaltje mosselen opgevist door de YE 110, waarbij iedereen voldoende tijd kreeg om
mooie opnames te maken. Daarbij hoefden de voorzichtige types – waaronder ikzelf – ons niet in het fotografengedrang te storten, want er was door het mosselbureau onder leiding van Tilly Sintnicolaas een fotograaf ingehuurd. Die stond altijd goed vooraan en maakte prachtige foto’s die iedereen na afloop kon downloaden.
De mosselen werden vervolgens door kwekers Marinus Padmos en Jan Schot aan boord geopend, zodat die rauw geproefd konden worden. Na dat inmiddels traditionele boottochtje gingen we naar de kop van de Korringaweg in Yerseke. Daar werd de mosselkaravaan geopend door oud-voetballer Jan Bosman, samen met de Belgische radiopresentator Sven Ornelis en een living statue versie van het mosselmanbeeld uit de haven. De karavaan was kort dit jaar en snel voorbij. Een aantal bedrijven deed niet mee. Voor sommigen was de lol er af door de voortijdige start, anderen waren waarschijnlijk allang onderweg om mosselen uit te leveren.
Beetje jammer dit
Dat was jammer. Die mosselkaravaan vond vorig jaar voor het eerst sinds zestien jaar weer plaats. Een grote overwinning voor het mosselkantoor en iedereen die zich daar toen voor ingezet heeft. Een echte gezamenlijke start, met na al die jaren weer een echte mosselkaravaan, die minutenlang aan je voorbijtrok. Lang en indrukwekkend, met veel uitbundig getoeter. De trots spatte eraf. Daar was nu weinig van te merken. Echt jammer. Ik hoop van harte dat de dames en heren het volgend jaar wel voor elkaar krijgen om tot goede afspraken over de seizoensopening te komen en zich daar ook aan te houden. Want zoiets is echt een heel sterk pr-instrument. Kijk als voorbeeld naar de opening van het haringseizoen. Ook in die sector is dat allemaal niet zonder slag of stoot gegaan. Maar inmiddels staan alle neuzen dezelfde kant op en plukt iedereen de vruchten van dat inmiddels landelijk bekende evenement met altijd enorm veel media-aandacht.
Maar goed. Het was fijn om de mosselmannen en vrouwen en collega’s weer echt te zien en te spreken. De mossellunch bij de Oesterij was uitstekend verzorgd en de mosselen waren heerlijk. Maar misschien, heel misschien volgend jaar toch weer een echte gezamenlijke seizoensopening? Wat zou dat mooi zijn!
